امام هادی النقی(ع)-محکومیت توهین ها

باید که پی حق تو باشیم آقا

 دلداده ی مطلق تو باشیم آقا

 تا خار به چشم دشمنانت بکنیم

 باید که فرزدق تو باشیم آقا

×××

روزی برود اگر سرم با این شعر

 می گویم و سرفراز محشرم با این شعر

 بر دشمن تو امام هادی، لعنت

 به به که خنک شد جگرم با این شعر

×××

 فردای قیامت به چه خاری آید

 بر یاری تو هر که به زاری آید

 شاعر که برای تو امام هادی

 گر شعر نگوید به چه کاری آید؟!

×××

 از غصه دلت رها شده صد در صد

 دردِ دلِ تو دوا شده صد در صد

 گر نام امام هادی بر لب داری

 پس حاجت تو روا شده صد در صد

امام هادی النقی(ع)-مدح

گرفته جان نفسم در ثناى حضرت هادى

دُر سخن بفشانم به پاى حضرت هادى

نداشت طوطى جانم هنوز لانه به جسمم

که بود مرغ دلم آشناى حضرت هادى

صفا و مروه کجا و حریم یوسف زهرا

صفاست در حرم با صفاى حضرت هادى

مقربان الهى فرشتگان بهشتى

کشند منت لطف و عطاى حضرت هادى

ز دست رفته شکیبم خدا کند که نصیبم

شود زیارت صحن و سراى حضرت هادى

درندگان زمین التجا برند به سویش

پرندگان هوا در هواى حضرت هادى

اگر به سامره‏ ام اوفتد گذر سر و جان را

کنم نثار به گنبد نماى حضرت هادى

دلم که درد گناهش به احتضار کشانده

پناه برده به دارالشفاى حضرت هادى

مرا چه قدر که گردم گداى خاک نشینش

که هست خازن جنت گداى حضرت هادى

دهد به روح لطیف ملک، صفا و طراوت

ملاحت سخن دل رباى حضرت هادى

به خاک عطر بهشتى پراکند اگر آید

نسیمى از طرف سامراى حضرت هادى

به عمر دهر مرا گر دهند عمر، نیرزد

به لحظه‏ اى که کنم جان فداى حضرت هادى

به تیرگى نبرى روى و راه خود نکنى گم

هدایت است به ظل لواى حضرت هادى

بخوان زیارت پر فیض جامعه که برى پى

به ارزش سخن دلرباى حضرت هادى

مرا رضایت ابن الرضا خوش است که دانم

بود رضاى خدا در رضایت حضرت هادى

امام هادی النقی(ع)-شهادت

سامرا گریه می کند در من، با صداهای روضه خوان غریب

من پر از بغض های پنهانم مثل سرداب بی نشان غریب

شهر، شهر سکوت و تهدید است... شهر فریادهای در زنجیر...

کشتنِ التماس های دعا روی لب های زائران غریب

در پناه سیاهِ چادر خویش با صدای هراس می گریم

گنبدی را که مثل آهی تلخ سر کشیده به آسمان غریب

یک نفر با تمام بی کسی اش توی این شهر ظالمانه هنوز

دردهای تمام مردم را می کشاند به روی شانه، غریب

شهر، بی اعتنا و بی خبر است که درین خاک سنگدل روزی

آه! افتاده از دو چشم خدا  "ده" ُمین اشک مهربان غریب

کوچه کوچه به خویش می پیچم درد را در مسیر حزن حرم

یک نفر گریه می کند با من... بی گمان صاحب الزمان غریب...

امروز سالروز رحلت عالم بزرگ و ربانی حضرت ایة الله بهجت است که این روز را گرامی می داریم.

قصد داریم در این پست چند از توصیه های حکیمانه آن بزرگوار رو بنویسیم امید است که مورد قبول شما قرار گیرد.

من کلام علی علیه السلام:

"بدان که هر چیزی از عمل تو تابع نماز توست." 

" بر شما باد به محافظت از نمازهای پنج گانه در اولین وقتهای آنها؛ و بر شما باد به رو نمودن و توجه با تمام وجود بسوی خدای تعالی؛ در این صورت سعادت را از دست نخواهید داد ان شاء الله تعالی.

ذکر عملی

هیچ ذکری، بالاتر از "ذکر عملی" نیست؛ هیچ ذکر عملی بالاتر از " از ترک معصیت در اعتقادات و عملیات نیست." و ظاهر این است که ترک معصیت به قول مطلق، بدون " مراقبه دائمیه" ، صورت نمی گیرد.

آنچه نمیدانید باید احتیاط کنید

گفتم که: الف، گفت: دگر؟ گفتم: هیچ                           در خانه اگر کس هست، یک حرف بس است

بارها گفته ام و بار دگر می گویم:" کسی که بداند هر که خدا را یاد کند، خدا همنشین اوست، احتیاج به هیچ وعظی ندارد، می داند چه باید بکند و چه باید نکند؛ میداند که آنچه را که می داند، باید انجام بدهد، و در آنچه که نمی داند، باید احتیاط کند."

یاعلی

نوری که از نوزاد رسالت، یعنی تو ساطع می شود، خانه های مکه را روشن می کند. به حدی که در مشرق و غرب عالم، جایی باقی نمی ماند مگر آنکه از درخشش خورشیدی تو، نورنی گشته باشد. تو را در آغوش فرشتگان قرا می دهند. چهار زن اینک در محاصره عاشقانه ملائک با تبسمی جاویدان به تو سلام می دهند. چه تولد بزرگی، گویی امروز هستی از نو بنیانگذاری می شود و آفرینش از ابتدا به وجود می آید. در یک جمله: انگار امروز، روز میلاد خلقت است. ده حورالعین به خانه خدیجه نزول کرده اند. در دست هر کدام ابریقی است و تشتی بهشتی، و ابریقها سرشار از آب کوثر. تو را در دست حورالعین با آب کوثر شست و شو می دهند. اگر چه پاکیزه و مطهر به دنیا آمده ای. دو جامه سفید وخوشبو، یکی بر اندام کوچک تو پوشانده می شود و دیگری مقنعه ای بهشتی بر سرت. آنگاه تو با قدرت الهی لب به سخن می گشایی و هستی در خود متوقف می شود همین که صدای جاودانت، برای اولین بار در گوش عالم انتشار می یابد:

أشهد أن لا اله الا الله و أن أبی رسول الله سید الأنبیاء و أن بعلی سید الأوصیاء و ولدی سادة الأسباط

آمده ای تا هستی را به حرکت در آوری. نزول کرده ای تا معراج را در دل خلقت رقم زنی. سلام می کنی بر زنان آسمانی و حوریان بهشتی. آنان را به نام صدا می زنی. زنان مقدس رو به مادرت با لبخندی شیرین بشارت می دهند که:

بگیر این دختر را که طاهره مطهره است و پاکیزه و با برکت. خداوند او و نسلش را با برکت قرار داده است.

مادر تو را در سینه می فشارد. این اولین آغوشی است که همسر رسالت به روی مادر ولایت می گشاید. و تو با لبخدهای کودکانه به آسمانی ترین مادر هستی سلام می کنی.

یاعلی

ولادت بانوی دو عالم، دخت رسالت،همسر ولایت،مادر امامت،حضرت فاطمه زهرا (س) بر همه شیعیان و منتظران و خدمت فرزند ایشان آقا امام زمان (عج) تبریک و تهنیت عرض می نماییم.

چو نورش در بسیط ارض از عرش برین آمد

خدا را هرچه رحمت بود نازل بر زمین آمد

زنورش رحمت از رب المشارق تاخت بر عالم

چو زهره را ظهور از رحمة للعالمین آمد

هویدا گشت بر چرخ نبوت کوکبی تابان

که مهرش مشتری چون زهره بر ماه جبین آمد

چو از جان آفرین در صورت آمد نقش این دختر

هزاران آفرین بر نقش از جان آفرین آمد

زنی مانند این مادر پسر ناورد یا دختر

در این ام العوالم تا بنات آمد بنین آمد

در نور او علی ممزوج با نور محمد شد

مه وخورشید از این مشرق صباح واپسین آمد

                                                                   فؤاد کرمانی

یاعلی

امام زمان(عج) مهربانترین در حق ما

حکایت دوم

راوی می گوید: بر حضرت صادق (ع) وارد شدم. دیدم رنگ آقا دگرگون است . از علت آن سؤال کردم. فرمود:

من اهل خانه را از رفتن به بالای خانه نهی کرده بودم. چون داخل خانه شدم کنیزی از نردبان بالا رفته بود و فرزند خردسال مرا هم با خود برده بود. تا نگاهش به من افتاد لرزید، فرزندم از دست او به زمین افتاد و جان داد.

من برای مرگ فرزندم به این حال نشدم بلکه برای ترس و وحشت کنیز ناراحتم و به آن کنیز فرمود:

تو را در راه خدا به خاطر خدا آزاد کردم. منتهی الآمال،ج2،ص345.

برداشت:

با وجود این که کنیز از دستور امام سرپیچی نمود و به خاطر غفلت او فرزند امام(ع) جان باخت، باز هم امام(ع) او را بخشید وبه خاطر این که او ترسیده بود، ناراحت شده و غصه می خوردند و تمام آن گذشت و مهربانی امام صادق(ع)

امروز در وجود مقدس امام عصر(عج) متبلور می باشد.

از این رو اگر مرتکب اشتباه و معصیتی شدیم نباید ناامید شویم  و ازدرگاه آن بزرگوار روی بگردانیم. بلکه باید به سوی حضرتش بازگردیم و از آن بزرگوار طلب بخشش نماییم که آن بزرگوار همچون اجدادش مهربان و عفو کننده است.

سید بن طاووس عالم بزرگوار شیعه گوید:

سحر گاهی در سرداب مقدس سامرا بودم. ناگاه صدای مولایم را شنیدم که برای شیعیان این طور دعا می کرد:

"خدایا شیعیان ما ...گناهان بسیاری به پشتوانه محبت و ولایت ما انجام داده اند. اگر گناهان آنها گناهی است که در ارتباط با توست از آنها بگذر که ما راضی هستیم وآن چه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان است خودت بین آنها اصلاح کن واز خمسی که حق ماست به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در عذاب و غضب خود جمع مفرما". نجم الثاقب،ص455.

شمایل وسیمای مهدی(عج)

الف. همنام پیامبر

1- ابو داوود در سنن خود با اسناد معتبر از زر بن جیش از عبدالله بن مسعود نقل کرده  که پیامبر(ص) فرمود:

" اگر از عمر دنیا یک روز بیشتر باقی نماند، خداوند آن روز را آنقدر طولانی می گرداند تا مردی از نسل مرا برانگیزد که اسم او اسم من است". سنن ابو داوود ، ج2 ، ح 4282

2- ابو داوود در سنن خود حدیث دیگری نقل می کند که: امام علی(ع) نگاهی به فرزندش حسن(ع) یا حسین(ع) کرد و فرمود:

" خداون از نسل او مردی را خارج می کند که همنام پیامبرتان است و در خلق و خوی شبیه پیامبر(ص) است ودر خلق(چهره و اندام) شبیه او نیست". همان ، ح4290

3- در سنن ترمذی نیز از عبدالله بن مسعود نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمود:

" دنیا پایان نمی یابد مگر آنکه مردی از اهل بیت من بر عرب حکومت می کند. اسم او نظیر اسم من است و او همنام من است". سنن ترمذی، ج3، ح2331

4- و نیز ترمذی در سنن به سند دیگری از زر از عبدالله بن مسعود نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمود:

" می آید مردی از اهل بیت من که همنام من است". سنن ترمذی،ج3،ح2332

ترمذی ذیل هر دو حدیث می نویسد: "حدیث حسن صحیح"

بنابراین احادیث دلالت دارند بر این که نام مبارک حضرت (عج)، همان نام مقدس پیامبر اکرم(ص) یعنی"محمد" می باشد.

در کتب معتبر شیعی نیز روایات متعددی بر این مطلب هست که نام مهدی همان نام پیامبر(ص) است. اکنون به یک حدیث از شیعه استناد می کنبم.

شیخ صدوق که محدثی بصیر در بین علمای شیعه است، حدیثی از پیامبر(ص) نقل کرده که آن حضرت فرمود:

" مهدی قائم (عج) از فرزندان من است. نام او مانند نام من؛ وشمائل او همانند شمائل من است. کمال الدین،ج2؛ص415،ح6.

امام زمان (عج) مهربان ترین در حق ما

حکایتهای فراق متفاوت از حکایت های فراق دیگر

به ادامه مطلب سر بزنید...........

بدترین بلا

آقاجان می فرمودند: " پسر، بدترین بلا در دوره آخرالزمان آن است که انسان وظیفه خود را نمداند"